" ကဗ်ာမဟုတ္တဲ ့ ဖြင့္ဆိုခ်က္ "
ခံစားခ်က္ စြဲလန္းမွဳ ့ ရူးသြပ္ၿခင္းေတြနဲ ့
ငယ္ရြယ္သူတစ္ေယာက္ရဲ ့ ရင္ထဲကၿဖစ္တည္လာတဲ့
အခ်စ္စိတ္ေတြ............
မၿဖစ္နိုင္မွန္းသိေနရက္နဲ ့ ကြာၿခားလြန္းတဲ ့ အသက္အရြယ္
တားဆီးထားတဲ့စည္းေတြရဲ ့ၾကားမွာ
မၿမင္နိုင္တဲ ့သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြ
ကြ်န္အတြက္ ရုန္းမရေအာင္ရစ္ခ်ည္ေနခဲ့တယ္...
တစ္ေန ့ထက္ တစ္ရက္ ကူးေၿပာင္းလာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြၾကားမွာ
မွားယြင္းခဲ့တဲ ့ကြ်န္ေတာ့္အတိတ္ကို
စိတ္ကအလိုလို စိုးရြံ ့ေနမိတာက
ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား သူ ့အနားကေနထြက္ခြာ
ခင္မင္မွဳ ့အတိုင္းအတာေတြ ပရမ္းပတာနဲ ့ကုန္ဆံုးေတာ့မွာကို..........
မ်ိဳသိပ္ရင္းနဲ ့ ေစာင့္ဆည္းခဲ့သမွ်
ေအာင္သည္းၿပီးလည္းမေနနိုင္ ၿမတ္နိုးမိသမွ် ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြ
ဖြင့္ေၿပာမိခဲ့တာေရာ ကြ်န္ေတာ္မွားခဲ့ေလသလား...?????
ေရွ ့တိုးမိခဲ့တဲ့ေၿခလွမ္းအတြက္ ေနာက္ဆုတ္ဖို ့ရာမၿဖစ္နိုင္သလို
ခ်စ္ခဲ့မိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ေမ့ပစ္ဖို ့အတြက္လည္း
ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုအင္းအားမ်ိဳးနဲ ့ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးေတြၾကားမွာ
ဘာေတြဆက္ၿဖစ္လာဦးမလည္းဗ်ာ........
ပန္းတစ္ပြင့္ေၾကာင့္ အလြမ္းသင့္ခဲ့ရတဲ့လူသားတစ္ေယာက္အတြက္
အဆိပ္ၿပင္းတဲ့ဆူးေတြထက္မွာ အသက္ကိုပါစေတးပါရေစေတာ့
နမ္းခြင့္မရွိတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္မွန္းသိေနရက္နဲ ့
ပန္းခ်စ္သူတို ့နွလံုးသားမွာ ပန္းအားႏြမ္းေၾကြ ေၿမခေစလိုတဲ့ဆႏၵ တစက္ကေလးမွမရွိခဲ့တာပါ............
ဒါေပမယ့္... ပန္းပြင့္တို ့ရဲ ့ ခ်ိဳၿမိန္လွတဲ့
ဝတ္ရည္ကိုေသာက္သံုးၿပီးအသက္ဆက္ခဲ့ရတဲ့ ပိတုန္းတစ္ေကာင္မွာေတာ့
ပန္းကိုခ်စ္တဲ့ ပ်ားနဲ ့လိပ္ၿပာ နွိဳင္းယွဥ္လိုက္ရင္ အက်ည္းတန္တဲ့သတၱဝါတစ္ေကာင္ၿဖစ္ခဲ့ရၿပီေပါ့..........
အၿဖစ္မွန္ကို ေသခ်ာသံုးသပ္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေတြ ထပ္ကာခ်လို ့
ပန္းကေလးအနားကေနအေဝးထြက္ခြာ ပိတုန္းငယ္ဘဝမွာ
အနာဂတ္ဆိုတာရွိနိုင္ပါဦးမလား...........
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာအဆင္းသ႑ာန္နဲ ့
အရိုင္းအစိုင္းလို ့သတ္မွတ္ၿခင္းကိုခံခဲ့ရတဲ့
ပိတုန္းတစ္ေကာင္ရဲ ့ခံစားခ်က္ေတြ
ပ်ားလိုလည္း ဝတ္ရည္မစုနိုင္ လိပ္ၿပာလိုလည္းအလွကမရွိ
အရာရာနတၱိ ဘာမွမေသခ်ာ
ပိတုန္းတစ္ေကာင္လိုအလွကမဲ့ေနၿပန္ေတာ့လည္း............
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပိတုန္းငယ္ရဲ ့ အတၱစိတ္ေၾကာင့္ ပန္းအလွလည္း ႏြမ္းရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ ့...
ပန္းကေလးေရ.....
မင္းရဲ ့ဝတ္ရည္ကိုေသာက္သံုးၿပီး အသက္ဆက္ခဲ့ရတဲ ့
ပိတုန္းတစ္ေကာင္လို ငါလည္း
အရားအားလံုးနဲ့တုဖက္ၿပိဳင္ အရွံုးေတြသာ ပိုင္ခဲ့ရလို ့
မထူးတဲ့ဘဝကို မထူးဇာတ္ခင္း ငါ့ခ်စ္ၿခင္းေတြဖြင့္ၿပခြင့္မရွိေတာ့ဘူးလားကြာ.............
အားလံုးနားလည္း ဆံုးၿဖတ္နိုင္တဲ့တစ္ေန ့မွာ
ပိတုန္းတစ္ေကာင္ ဝိညာဥ္ ေၾကြခ်ိန္ပဲၿဖစ္မွာမို ့
ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ပန္းဝတ္ရည္ေတြ ငါအသက္ေသပါေစ
အေဝးမွာေနေပးပါေတာ့မယ္........
ေၿပာခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ေၿပာခြင့္မေပးေတာ့တဲ့ငါ့စကားလံုးေတြ
ငါ့ရဲ ့ခ်စ္စိတ္ သူ ့အတြက္ အဆိပ္ၿဖစ္ေစခဲ့ၿပီမို ့
မ်ိဳသိပ္ၿခင္းအတြက္ ဆုလာဒ္တခုအၿဖစ္
ဟိုးေရွးေရွးက နိပါတ္ေတာ္ေတြထဲကလို
ေတမိ မင္းလိုသာ ငါစြံ ့အေနပါရေစေတာ့...........
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ.....
အေဆြးလူ
No comments:
Post a Comment